Het Afrikaanse continent in vogelvlucht
Afrika is een immens continent met 54 onafhankelijke landen. Het is het op een na grootste continent ter wereld, zowel qua oppervlakte als bevolking, en herbergt een ongekende diversiteit aan talen, landschappen en tradities. Voordat wij je in deze blog meenemen in een reis door de Afrikaanse landen, moeten we bij het begin beginnen. Waar komen deze natiestaten en grenzen überhaupt vandaan?
Met een vliegmachine over Afrika vliegen, Thom de Wit en Merle Pijlman deden het
Het ontstaan van de natiestaten in Afrika
De 54 onafhankelijke staten die we vandaag kennen, zijn grotendeels het resultaat van koloniale interventies. Dat wil zeggen: die werden bepaald door Europese leiders die vooral hun eigen gewin voor ogen hadden. De grenzen van Afrika werden in de 19e eeuw grotendeels getrokken door leiders uit Europa, de Verenigde Staten en het Ottomaanse Rijk tijdens de Conferentie van Berlijn (1884-1885), geen enkel Afrikaans staatshoofd werd uitgenodigd. Het doel was duidelijk: politieke en economische controle te krijgen over het continent. Het zijn dus kunstmatige grenzen getekend door imperialistische Europeaanse leiders, waarbij totaal geen rekening is gehouden de etnische, culturele en geografische realiteit van het continent. Hierdoor werden van oorsprong gemeenschappelijke volkeren opgesplitst of rivaliserende groepen binnen één staat gedwongen samen te leven. Toen veel Afrikaanse landen in de tweede helft van de 20e eeuw onafhankelijk werden, erfden ze deze koloniale grenzen. Deze koloniale grenzen zorgt vandaag de dag nog steeds voor sociale problemen, etnische conflicten, politieke ongelijkheid en oorlog.
Veerkracht is het codewoord
De koloniale erfenis heeft niet alleen invloed gehad op de politieke stabiliteit van Afrika, maar ook op de economische ontwikkeling. Veel Afrikaanse landen kampen met infrastructuur die oorspronkelijk was ontworpen om grondstoffen naar Europese markten te exporteren, in plaats van om binnenlandse economische groei te bevorderen. Dit heeft geresulteerd in een afhankelijkheid van grondstoffenexport en een gebrek aan gediversifieerde economieën, wat de economische kwetsbaarheid vergroot. Bovendien zijn veel Afrikaanse regeringen nog steeds bezig met het herstellen van de schade die werd veroorzaakt door decennia van koloniale exploitatie en wanbeheer.
Desondanks heeft Afrika de afgelopen decennia opmerkelijke vooruitgang geboekt op verschillende gebieden. Steeds meer landen investeren in infrastructuur, technologie en onderwijs om economische zelfstandigheid te bevorderen en de levensstandaard van hun burgers te verbeteren. Regionale samenwerking, bijvoorbeeld binnen de Afrikaanse Unie en economische gemeenschappen zoals ECOWAS en de Oost-Afrikaanse Gemeenschap, speelt een cruciale rol in het bevorderen van stabiliteit en groei. Door het benutten van haar immense natuurlijke rijkdommen en jonge, groeiende bevolking heeft Afrika het potentieel om een krachtige speler te worden op het wereldtoneel.